نوشته: دکتر فرنوش اعلامی و آتنا اقبالی

اغلب ما تیم‌های ورزشی را دیده‌ایم که به‌صورت مستمر با یک مربی در حال تمرین هستند. امروزه نیاز به مربی در کنار کارکنان هر سازمانی مانند ورزشکاران برای رساندن آنان به حداکثر ظرفیتی که در خود دارند، احساس می‌شود. ذات مربیگری کمک به دیگران برای شکوفاکردن استعدادشان است. مربیگری باعث اثرگذاری می‌شود و به‌عنوان آموزش و توسعه‌ای که یادگیرنده را به بهترین خود بودن، می‌رساند، تعریف می‌شود.
امروزه سازمان‌ها، دوره‌های آموزشی مختلفی برای کارکنان خود تعریف می‌کنند. برخی از این دوره‌ها برای همه کارکنان و بدون توجه به نیاز آن‌ها، تعریف می‌شود. آن‌چه مهم است ایجاد شرایط مطلوب یادگیری برای همه کارکنان، با توجه به نیازهای آنان است. شرایطی که افراد در کنار یک مربی برای خودشان تعریف کنند و به اهداف خود دست یابند. مربیگری، رویکردی است که می‌توان در آموزش کارکنان اتخاذ نموده و به‌طور موثر کارکنان را هدایت نمود. مربیگری روشی مثبت و سازنده جهت توسعه بسیاری از کارکنان است، به‌ویژه در دورانی که به‌ناچار کارکنان کم‌تر و یا با ملاحظات بسیاری در سازمان‌ها حاضر می‌شوند، مربیگری مجازی می‌تواند به‌عنوان یکی از راه‌های آموزش، توسعه و انگیزه‌دهی کارکنان به‌شمار آید که از طریق تلفن، تماس تصویری، ویدیو یا ایمیل انجام می‌گیرد.