ترجمه: مرضيه السادات متولیان
همانطور که خرده‌فروشان برای به‌دستآوردن سهم بازار در جدالند، سیاست‌های استرداد کالا، سلاح مهمی را تشکیل می‌دهد. نظریه این است که سیاست انعطاف‌پذیر استرداد می‌تواند مصرف‌کنندگان مردد را متقاعد کند، زیرا ریسک خرید را کم می‌کند. اما یک اشکال وجود دارد: هنگامی که تعداد زیادی از خریداران، خریدهای خود را مسترد می‌کنند، سودآوری کاهش می‌یابد. بنابراین، خرده‌فروشان به دنبال نقطه بهینه می‌گردند: سیاستی که فروش را بدون مرجوعی بیش از اندازه افزایش دهد. برای این‌که در یافتن این نقطه بهینه به آن‌ها کمک شود، پژوهشگران دانشگاه تگزاس مطالعه‌ای روی 21 مقاله درباره سیاست‌های استرداد انجام دادند. آن‌ها پنج جزء برای این سیاست‌ها شناسایی کردند: مدارای زمانی (زمانی که در طول آن مرجوع‌کردن مورد قبول (برای مثال سی روز) است)، مدارای پولی (آیا خرده‌فروش کل قیمت خرید را برمی‌گرداند یا هزینه‌هایی را کم می‌کند)، مدارای تلاش (با دردسر همراه است، مثل اجبار برای ارائه کارت شناسایی یا پرکردن یک فرم)، مدارای دامنه (آیا هر چیزی مرجوع‌کردنی است یا اجناس فروشی یا محصولاتی که اغلب مرجوع می‌شوند، حذف شده‌اند؟) و مدارای تعویض (آیا در مقابل استرداد، پول نقد پرداخت می‌شود، اعتبار ذخیره می‌کند یا فقط شامل تعویض کالاست؟)