•  خانم ها  بايد بياموزند كه دست خود را بالا نگه دارند؛
زيرا وقتي آن را پايين مي‌آورند، حتا خيرخواه‌ترين مديران نيز آنان را نمی بینند.
 

مقدمه ناشر:
  
برای شکستن سقف شیشه ای، زنان باید دست به کار شوند.
در درازای تاریخ، در دوران هایی که تولید و ثروت‌آفرینی و همچنین حفظ امنیت متکی به نیروی فیزیکی بود، مردان با برتری در قوای بدنی و نیروی بازو، نقش بیش‌تری در صحنه های اقتصادی و نظامی و به‌تبع آن صحنه های سیاسی و اجتماعی داشتند. پررنگ‌تر بودن نقش مردان در جایگاه های رهبری جوامع، و شکل گیری سقف شیشه ای بر بالای سر زنان، ریشه در این پیشینه تاریخی دارد. ولی امروز با پیشرفت های گسترده علم و فناوری و جایگزینی روزافزون نیروی مغزی به جای نیروی بازو، دانش و نیروی اندیشه به عامل اصلی تولید و ثروت آفرینی تبدیل شده است. با توجه به این که نیمی از مغزهای جهان در کاسه سر زنان جای دارد، وقت آن رسیده است که با حضور زنان در جایگاه‌های رهبری سازمان ها، آن سقف شیشه ای شکسته شود.
شریل سندبرگ، نویسنده کتاب «دست به کار شوید» از جمله زنانی است که تنها به پندآموزی به دیگران بسنده نکرده و خود آستین ها را بالا زده و دست به کار شده و تَرَکی بر سقف شیشه ای انداخته است. وی که جایگاه های بالای رهبری در دو سازمان بزرگ و غول های نامدار جهان فناوری یعنی گوگل و فیس‌بوک را در کارنامک (رزومه) خود دارد، با در اختیار گذاشتن تجربیات خود در این کتاب، تلاش کرده است تا دست زنان دیگر را بگیرد و به رده های بالای رهبری سازمان ها رهنمون سازد.
سندبرگ در کتاب به دو دسته از عوامل درونی و بیرونی که زنان را از دستیابی به جایگاه های بالای سازمانی باز می دارد، اشاره می‌کند. دسته اول، عدم خواست و میل زنان برای صدرنشینی است که خود ریشه در عوامل گروه دوم دارد که عبارتند از نبود پشتیبانی، اراده و زیرساخت های اجتماعی برای حضور زنان در جایگاه های برتر مدیریتی و رهبری در جامعه. وی در این زمینه می نویسد:
علاوه بر موانع بیرونی که توسط جامعه ایجاد می‌گردند، موانعی که در درون خود ما وجود دارند نیز دست‌و‌ پاگیرمان می‌شوند. ما با نداشتن اعتمادبه‌نفس، با دست بلند نکردن، و با پا پس کشیدن، در شرایطی که باید وارد میدان شویم، به اشکال گوناگون مانع از پیشرفت خود می‌شویم.
وی برای این‌که جوامع از به‌کارگیری توانمندی و هوشمندی زنان بی بهره نمانند، از یک سو زنان را به خودباوری، بلندپروازی، ریسک‌پذیری و پیش قدمی برای پذیرش قدرت فرا می خواند؛ و از سوی دیگر نهادهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی را به یاری می‌طلبد تا به بازانگاری در انگاره های سنتی بپردازند و راه دشوار زنان برای همکاری در امور جامعه را هموار سازند. نویسنده در کتاب به برخی از این انگاره های سنتی و دشواری های راه اشاره دارد:
در همان سال‌هایی که شغل ما نیازمند بیش‌ترین سرمایه‌گذاری زمانی بود، طبیعت‌مان اقتضا می‌کرد که بچه‌دار شویم. از آنجا که شوهران در امور خانه‌داری و فرزندپروری مشارکت نمی‌کردند، بنابراین ما زنان دارای دو شغل تمام‌وقت می‌شدیم. همچنین محیط‌های کاری نیز انعطاف لازم را نشان نمی‌دادند تا بتوانیم در کنار انجام مسئولیت های کاری به مسئولیت‌های خانه هم رسیدگی کنیم.
یکی از گام هایی که زنان برای عبور از سقف شیشه ای باید بردارند، کنار آمدن با ویژگی روانی کمال خواهی  خود است. یافته ی یک پژوهش  نشان می دهد که: «خانم‌ها فقط در صورتی برای مشاغل جدید درخواست می‌دهند که صددرصد از معیارهای فهرست شده را دارا باشند. ولی مردان اگر شصت درصد از ملزومات شغلی را داشته باشند درخواست آن را می‌دهند.» برای رویارویی با این چالش روانی، سندبرگ زنان را به پیروی از این رویکرد تشویق می کند که «می‌خواهم این کار را بکنم و از طریق انجامش، یاد می‌گیرم»؛ رویکردی که یادآور این شعر زیبای عطار است:
سازمان فرهنگی فرا امید دارد که این کتاب بتواند راهنما و راهگشایی باشد برای مشارکت زنان توانمند، هوشمند و خستگی ناپذیر کشورمان در پهنه های تصمیم گیری و اجرایی سازندگی ایران زمین. باشد که بالندگی زنان این سرزمین کهن، الگویی باشد برای همه زنان در سراسر گیتی تا جهانی پایدار برای نسل آینده بسازیم.